تگ یا ممو در کیف پول چیست؟

احتمالا هنگام خرید ارز های دیجیتال اسم تگ یا memo به گوشتان خورده است.در این مقاله قصد داریم به معرفی memo ارز های مختلف بپردازیم.

قبل از هر چیز باید گفت که تمام ارزهای دیجیتال دارای چنین ویژگی نیستند و تنها برخی از آن‌ها دارای Tag هستند که نام آن در هرکدام از ارزهای دیجیتال دارای این ویژگی، متفاوت است اما ما در این مقاله در حالت کلی به آن تگ (Tag) تراکنش می‌گوییم. همچنین Tag در هر کدام از این ارزهای دیجیتال می‌تواند کاربرد متفاوتی داشته باشد. اما کاربردهای عمومی آن‌ها یکسان است.

کاربرد Tag ها در تراکنش‌های عادی

Tag که در بسیاری از موارد نام آن Memo است، فضایی از تراکنش است که کاربر در هنگام ایجاد تراکنش در کیف پول خود می‌تواند در آن پیغامی کوتاه بنویسد. این پیغام به عنوان جزئی از تراکنش برای همیشه بر روی بلاکچین ثبت خواهد شد. Memo یا همان تگ کاربردهای متفاوتی می‌تواند داشته باشد. مثلا ایجاد کننده تراکنش می‌تواند در قالب یادداشتی کوتاه، بنویسد که این تراکنش برای چه کاری انجام شده است، این کار می‌تواند حکم یادآور برای فرستنده را داشته باشد تا بعدا با دیدن آن تراکنش بداند آن را برای چه کاری خرج است. یا فرستنده می‌تواند نام خود را در این قسمت بنویسد تا گیرنده تراکنش با دیدن آن بداند که این تراکنش از سوی چه کسی فرستاده شده است یا اینکه مثلا فقط

حاوی یک پیام تشکر از سوی فرستنده، یک ایمیل، لینک و… باشد. بنابراین کاربردهای زیادی برای این فضای فراهم شده می‌توان متصور شد. البته در تمام این کوین‌ها همه این کاربردها امکان‌پذیر نیست مثلا در Destination Tag ریپل فقط می‌توان یک کد ۱۰ رقمی وارد کرد و نه چیز دیگر.

تعداد کاراکترهایی که در این فضا می توان نوشت در هر کدام از این کوین‌ها متفاوت است. اما معمولا به منظور زیاد نشدن حجم تراکنش و حجم کلی، حجم فضای Memo هم معمولا بسیار محدود است. در کل هم استفاده از فضای Memo برای تراکنش‌هایی که به مقصد کیف پول‌های شخصی انجام می‌گیرد، امری اختیاری است اما در برخی موارد مانند واریز (Deposit) به حساب اکثر صرافی‌ها و آدرس برخی شرکت‌های تجاری که از یکی از این ارزها به عنوان روش پرداخت استفاده می‌کنند، وارد کردن Tag مشخص شده توسط آن‌ها در تراکنش اجباری است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

کاربرد Tag ها در واریز به حساب صرافی ها و شرکت‌های تجاری

شاید بتوان گفت اصلی ترین کاربرد Memo و سایر Tag ها در ارزهای دیجیتالی که دارای این ویژگی هستند، ایجاد یک مکانیزم شناسایی و تمییز تراکنش‌های دریافتی در یک آدرس است. اکثر صرافی‌های کریپتویی مانند بایننس، برای این قبیل کوین‌ها تنها یک یا چند آدرس مشترک، برای تمام کاربران جهت واریز (Deposit) دارند و از Tag برای شناسایی و شارژ کردن موجودی حساب‌های کاربران استفاده می‌کنند. دلیل این امر هم آن است که برای ساخت هر اکانت ارزهایی مانند ریپل و استلار نیاز به یک حداقل موجودی است و برای صرافی‌ها ساخت چندین هزار آدس متمایز برای هر نفر، توجیه اقتصادی ندارد.

صرافی‌ها جهت حل این مشکل برای هر حساب کاربری یک Tag یا یک Memo یا … منحصر به فرد ایجاد می‌کنند که در هنگام واریز کوین به صرافی، علاوه بر آدرس مربوط به آن کوین، به کاربر ارائه می شود. از آنجا که در اکثر صرافی‌ها این آدرس برای تمام کاربران مشترک است، از Tag مختص هر اکانت، که کاربر در هنگام انجام تراکنش به مقصد آدرس صرافی وارد می‌کند، جهت شارژ موجودی اکانت کاربر به اندازه مبلغ واریزی استفاده می‌کند. به همین دلیل در صورتی که کاربر Memo یا تگ ارائه شده توسط صرافی را در هنگام انجام تراکنش در کیف پول خود وارد نکند، مبلغ واریزی او توسط صرافی قابل شناسایی نخواهد بود و این امر می‌تواند منجر به از دست رفتن دارایی های کاربر شود!

Memo و سایر انواع تگ‌های نام برده شده، در شرکت‌ها و وبسایت های تجاری که روش پرداخت با یکی از این ارزهای دیجیتال دارند، می‌تواند برای شناسایی فرستنده و شارژ کردن اکانت مشتریان، همانند آنچه در مورد صرافی‌ها توضیح داده شد، کاربرد داشته باشند. در کل تمام سایت‌هایی که به Memo برای واریز وجه نیاز دارند، علاوه بر آدرس، یک Tag اختصاصی برای اکانت شما را هم در اختیارتان می‌گذارند که حتما باید به درستی در هنگام انجام تراکنش وارد شوند. مثلا صرافی بایننس در قسمت Deposit (واریز وجه) برای این ۶ ارز دیجیتال، قبل از نمایش آدرس و Tag یک هشدار مبنی بر لزوم استفاده از Tag علاوه بر آدرس می‌دهد.