تفاوت های توکن وکوین

توکن؛کوین وآلت کوین واژه هایی که در کریپتوکارنسی بسیار شنیده می شود.در این مقاله از قسمت مقالات مهران بیت به تفاوت این واژگان می پردازیم.

کلیت کوین؛آلت کوین؛توکن

– کوین هر ارز رمزنگاری شده ای است که دارای بلاکچین مستقل مستقل (بیت کوین ، اتریوم ، XRP ، …) باشد

– آلت کوین به عنوان سکه ای در نظر گرفته می شود که بیت کوین نباشد.

– توکن ها ارزهای رمزنگاری شده ای هستند که بلاکچین اختصاصی خود را ندارند اما در بلاک چین دیگری زندگی می کنند. همانطور که آنها در زنجیره بلوکی دیگری زندگی می کنند ، از فناوری آن بهره مند می شوند. (نشانه های ERC-20)

کوین

کوین یک ارز دیجیتالی است که با استفاده از تغییرات کد اصلی Bitcoin و تکنیک های رمزگذاری ایجاد می شود. بیت کوین ، Ethereum یا Ether ، Ripple ، Litecoin و … نمونه های خوبی از کوین هستند. ما کوینها را “ارزهای رمزپایه” ، “رمزنگاری” و “سکه های جایگزین” یا “altcoins” می نامیم. صحبت از آلت کوین است. تنها سکه ای که نمی توان آن را “آلت کوین” نامید ، بیت کوین است .اولین ارز رمزنگاری شده یا سکه . از آنجایی که همه سکه های دیگر از بیت کوین به این شکل گرفته می شوند ، آنها “آلت کوین” نامیده می شوند. بنابراین ، آلت کوین به سادگی به سایر سکه های جایگزین بیت کوین تلقی می شود.

مشخصه های اصلی کوین

• قابل‌تعویض‌اند
• قابل‌تقسیم‌اند
• قابل‌پذیرش‌اند
• قابل‌انتقال‌اند
• ماندگار هستند
• عرضه محدودی دارند
• به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند: به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.
• قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند.
• برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از کوین‌ها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)
• به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)
• یک نوع “واحد” محسوب می‌شود (می‌توانید کالاها یا خدمات را براساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

توکن

توکن دارایی دیجیتالی است که می‌تواند به عنوان یک روش پرداخت (در یک پروژه خاص)، عملکردهایی مشابه با کوین‌ها را انجام دهد، اما تفاوت کوین و توکن اصلی در این است که کوین، این حق را نیز به دارنده می‌دهد که در شبکه مشارکت نماید. توکن‌ها معمولاً بر روی پلتفرم یک بلاک ‌چین دیگر ایجاد می‌شوند. توکن‌ها ممکن است بیانگر سهم یک شرکت باشند، برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا پروژه‌ای خاص استفاده شوند و یا به عنوان دارایی‌های دیجیتال عمل کنند. به عنوان مثال، “بلیط یک کنسرت” یک توکن است که شما در یک‌زمان خاص و یک مکان خاص از آن استفاده می‌کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و صورتحساب خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، این بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن‌های دیجیتالی مشابه هستند و از آن‌ها فقط در یک پروژه خاص استفاده می‌شود. ایجاد یک توکن آسان‌تر از ایجاد یک کوین است، چراکه نیازی به ایجاد کد جدید و یا تغییر کد موجود ندارد و شما فقط باید از یک الگوی استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند Ethereum استفاده کنید که مبتنی بر بلاک چین است و به هر شخصی این امکان را می‌دهد تا در طی چند مرحله توکن ایجاد کند. Ethereum اولین پلتفرمی بود که روند ایجاد توکن را ساده‌تر کرد.

انواع توکن

• توکن‌های امنیتی

این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت‌ها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، اوراق ‌قرضه یا مشتقات هستند.

• توکن‌های کاربردی

این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین می‌توان از آن‌ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.

• توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)

معمولاً توکن‌های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار ویورو داشته باشند، با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.